به اهل مکه خبر دهید که از ارتفاع کوه، آبشاری جریان یافته است که نقطه تلاقیِ خدا با زمین خواهد شد. مردی از عرب برمی‏خیزد تا ردای سبز رسالت را از دوش خود، بر شهر یخ‏زده بت‏ها بکشد تا در پناه آیه‏ ها و سوره‏ های نگاهش، روح منتظر بشر را به اشارتی، آسمانی کند.
به اهل مکه خبر دهید، مردی از بالا می ‏آید تا قطره قطره، دریا را به جان قلب ‏های سنگی بچشاند و خبر دهد از روزی که خواب از سر دیوارها خواهد پرید و پرندگان ایمان، در تمام زمین، نامه ‏رسانِ رسالت او خواهند شد.

امشب تمام عاشقان رادست بسر کن/
یک امشبی با من بمان بامن سحر کن/
بشکن سر من کاسه ها و کوزه ها را/
کج کن کلاه ،دستی بزن،مطرب خبر کن/
گلهای شمعدانی همه شکل تو هستند/
رنگین کمان را بر سر زلف تو بستند/
تا طاق ابروی بت من تا به تا شد/
دُردی کشان پیمانه هاشان را شکستند/
یک چکه ماه افتاده بر یاد تو و وقت سحر…/
این خانه لبریز تو شد شیرین بیان حلوای تر…/
تو میر عشقی عاشقان بسیار داری/
پیغمبری با جان عاشق کار داری/
امشب تمام عاشقان رادست بسر کن/
یک امشبی با من بمان بامن سحر کن.

(محمد صالح اعلاء)

نظریات درباره لفظ و معنای قرآن

از گذشته تاکنون اين پرسش‌ قرآني در ميان صاحب نظران مطرح بوده است که آيا لفظ و معناي قرآن هر دو وحياني و از سوي خداوند است يا فقط معنا از طرف خدا نازل شده و لفظ و صورت از پيامبر اکرم6است؟ به عبارت ديگر نقش پيامبر اکرم6در قرآن چيست؟ آيا پيامبر 6در ايجاد و خلق قرآن تنها نقش قابلي داشته يا اين که نقش فاعلي و توليدي هم داشته است؟

در جواب اين پرسش سه نظريه بيان شده است:

حدوث و قدم فلسفی

حدوث و قِدَم، از اصطلاحات و مسائل فلسفه و کلام اسلامی می‌باشد.

زندگی در گذر آینه ها جان دارد
با سفرهای پر از خاطره پیمان دارد

زندگی خواب لطیفی است که گل می بیند
اضطراب و هیجانی است که انسان دارد

زندگی كلبه دنجی ست كه در نقشه خود
دو سه تا پنجره رو به خیابان دارد

گاه با خنده عجین است و گهی با گریه
گاه خشك است و گهی شرشر باران دارد

زندگی مرد بزرگیست كه در بستر مرگ
به شفابخشی یك معجزه ایمان دارد

زندگی حالت بارانی چشمان تو است
كه در آن قوس و قزح های فراوان دارد

زندگی آن گل سرخی ست كه تو می بویی
یك سرآغاز قشنگی ست كه پایان دارد ...

زندگی كن
ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ ...
رونق عمر جهان، چندصباحی گذراست
قصه بودن ما
برگی از دفتر افسانه ای ی، راز بقاست
دل اگر می شكند
گل اگر می میرد
و اگر باغ بخود رنگ خزان می گیرد
همه هشدار به توست؛
ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ، ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ ...
زندگی كوچ همین چلچله هاست
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ...
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ...

وقتی به تمامی به نیروی فکر و ذهن خود نیاز دارید،

فکر و ذهنتان شما را یاری نخواهد کرد.

درخت را دیده ‏ای که چگونه در پس حلول بهار، شکوفه‏ دار شدن را تجربه می‏کند؟
قنات را دیده ‏ای که با چه اشتیاقی، لحظه تموّج آب را در دل خویش، به رخ کویر می‏کشد؟
کعبه نیز همین ‏گونه، مباهات رویش تو را بر جهان فریاد می‏زند. این کعبه نیست که شکافته می‏شود تا شکفتن تو را لمس کرده باشد؛ این آغوش خداست که برای تحویل دادن تو به آفرینش خویش، گشوده شده است.

وقتی که می رفتی

بهار بود

تابستان که نیامدی

پاییز شد

پاییز که برنگشتی پاییز ماند

زمستان که نیایی پاییز می ماند

تو را به دل پاییزی ات

فصلها را به هم نریز

چراغ های کم سوی زمان خاموش می شوند تا شاهد طلوع نهمین خورشید
«امامت» باشند؛ خورشیدی که طلوع جمال بی مثالش
را پیامبر صلی الله علیه و آله بشارت می دهد!
چراغ های کم سوی زمان را چگونه طاقت پرتوافشانی جمال اوست؛
جمال دلارایی که آسمان و زمین، محو نورافشانی اوست
و مدینه را دیگربار عطر صلوات فرا گرفته است.
می آید موسی علیه السلام زمان، که فرعون های سیاه اندیشه عباسی
از معجزه «موسوی»اش، شگفت زده خواهند شد و با کمال خردسالی، عظمت
نام تبارشرا در سراسر هستی جار خواهند زد!
پیران قبیله، عاجز از درک مفاهیم بیانش خواهند شد و منطق علوی اش
علیه السلام ، شگفتی ساز عرصه های دانش خواهد بود!
می آید عیسای زمان، که از انفاس سبحانی اش، مردگانِ جهل
به زندگانی جاویدِ معرفت خواهند رسید.
هرجا قدم بگذارد، از برکت گام هایش، زندگی جاری خواهد شد!
پدر، با نهایت شادمانی در آغوشش می گیرد و محو جمال نورانی اش می شود!
پس از سه روز لب به سخن می گشاید و با بلاغت هرچه تمام تر می فرماید:
اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلَّا اللّه و اَشْهَدُ اَنَّ محمداً رسول اللّه!
شهادت می دهم به یگانگی خداوند«جل جلاله».
شهادت می دهم به رسالت جدش حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله
که خود مأمور به ادامه مکتب اوست و ادامه ولایتِ تبار آسمانی اش!
اوست وارث امانت پیامبر صلی الله علیه و آله !
اوست وارث عدالت علی علیه السلام !
اوست وارث کرامت حسن علیه السلام !
اوست وارث شجاعت حسین علیه السلام !
اوست وارث عبادت سجاد علیه السلام !
اوست وارث علم باقر علیه السلام !
اوست وارث صداقت صادق علیه السلام !
اوست وارث صبر کاظم علیه السلام !

کوچک که بودي براي داشتن بهترين اسباب بازي هاي دنيا دعا مي کردي.براي خانه اي پر از خوراکي ،براي کمي بيشتر تاپ سواري ...يادت هست؟ بزرگ تر که شدي آرزو برايت قبول شدن امتحان و دانشگاه رفتن،کار و در آمد بود.به ياد داري؟ امروز هم... نمي دانم.نمي دانم دنياي آرزوهايت امروز تا کجا فکر مي کند و دلداده کدام آيين است،نمي دانم حواس دلت امروز زمام دار چه کساني است ..تا کجا تقوا دارد و چقدر مهربان است....اما ليلةالرغائب را مراقب آرزوهايت باش...

راه آسمان، خدا، اجابت، بخشش شايد در نظرت سخت بيايد.طولاني. دست نيافتني. اما امشب که عاشق شوي پياده هم مي شود تمام آن مسير طولاني را ساده به پايان رساند بي هيچ سخني از رنج و کم طاقتي بندگان. مي شود کوله بار دنيا را هر قدر هم سنگين از شانه هايت پايين بکشي تا دل کوچکت را به بي کران  آسمان گره بزني، براي ثانيه اي خدا...

امشب از هر کجاي اين دنياي بزرگ که در بزني، صاحبخانه براي استقبال مي آيد.با طبقي از آرزوهايي که مي خواهي...امشب ..ليلة الرغائب ...مراقب آرزوهايت باش...

امشب چه سياه باشي و چه سپيد،هر چه قدر که نا اميد،هر چه که بخواهي از خدا ،اميدوار باش به اجابت...

امشب اعانت جستن به فضل و کرمش براي آنکه اميد دارد،مباح است...

امشب تمام فرشته ها از ثلث شب که بگذرد در ميان کعبه به خدا براي بخشش بندگان روزه دار رجب دعا مي کنند...

ليلة الرغائب تو مختاري براي انتخاب آنچه مي خواهي،براي داشتن گوشه اي از تقديري که آرزويش داري، براي آنچه مي خواهي باشي...  

گريزي به اعمال اين شب و نيم نگاهي به دعا ها و معاني درد دلت با خدا مي ارزد به تجربه حس گوش دادن کسي به تمام آنچه مي خواهي ،بيشتر از هميشه و هر روز...مي ارزد به يک دل سير دعا...به لذت گفتن يک طومار آرزو... 

امشب مي شود خيلي چيزها از خدا خواست. دنيا و آخرت را، ثروت و تملک را ،بندگي،قدرت،گذشت،آرامش و ... خودخودخود خدا را...

پا به عرصه ی اردیبهشت که می گذاری بوی خاطرات بهشتی روز معلم از دور دست ها مشامت را نوازش می دهد. روزی که همه ی دانش آموزان دیروز و امروز، این دغدغه به جانشان می افتد که چگونه حرف های دلشان را بر زبان جاری کنند.

چگونه بگویند:«تو را سپاس ای معلم عزیز!»

با خود می اندیشند:«آیا می توان جامه ی شیرین احساس را بر قامت کوتاه واژه ها پوشاند. لحظه ی ورود معلم چگونه ، گونه ای دیگر باشند که او نیز بداند:

این روز، روز دیگری است.

روز اوست.

روز معلم.

اردیبهشتی ترین روز اردیبهشت.